ثمین بهترین هدیه آسمانی

دلبندم در دومین ماه از سبزترین فصل سال، دو قدم مانده به دو سالگی ات را جشن می گیریم تا دوباره به یاد بیاوریم  تو زیباترین اتفاقِ زندگی ِ دو نفره مان بودی و هستی. دوستت دارم عزیزم.  امروز 22 ماهه می شوی و یک قدم بزرگتر، تا کم کم آمادگی ات برای استقلالِ هر چه بیشترت فراهم بشود. مدتهاست دارم دورادور تو را برای از شیر گرفتن آماده می کنم ولی اصرار تو برای می می این روزها  دارد بیشتر و بیشتر می شود. البته من فعلا عجله ای ندارم و تا برگشتن ِ مامان جون و پدرجون از مسافرت صبر می کنم. آنها جمعه شب 5/2/92 عازم مکه شدند و این چند روز، تا حالا  تو مهمان عمه بودی! (و البته مزاحم!) هفته ی نسبتا سختی را شروع کردیم و من حالا علا...

ثمین جان! تو معمولا هر کلمه ای که می شنوی تکرار می کنی، ولی به سبک و سیاق خودت که خیلی جالبه و غیر قابل تصور! یعنی چنان خلاقیتی در تفکیک و ایجازِ کلمات به کار می بری که من موندم!!!! (مصداقِ کامل خلاقیت: نوشابه یا بستنی یا سس!!!!!/ مصداق کامل ِ ایجاز و کوتاه گویی: شب بخیر) این شد که بعضی از آنها را گردِ هم جمع کردم  تا بعد تر ها بخونی و بدونی: باب = آب / بو= دوغ / پو = سوپ / مانا= ماکارونی / مُ = موز / دیب = سیب /     پُ دا = پرتقال/ مَ مَ = بستنی / نوو نه = هندوانه/ آ لا= ایستک. نوشابه /         پُ پُ = پفک، پفیلا / بُ = سس/ ُ لا = شکلات/ مُ مُ = تخم مرغ/ ...

همین که در هفته یک روز به سراغش برویم و حالش را بپرسیم، همین که وقتی با او کار داریم شماره اش را بگیریم، همین که عیدها به او سر بزنیم ولی کارهای دیگرمان را در اولویت قرار بدهیم، همین که در سال یک روز! فقط یک روز را به او اختصاص بدهیم؛کافی نیست! برای کسی که لحظه به لحظه به یاد مابوده و هست، روزها چشم انتظار بالیدنمان بوده و شب ها شب زنده داری کرده. برای کسی که ماهها به خاطر ما از خودگذشتگی کرده و سالها زندگی اش را به پای ما ریخته تا فقط باشیم. قبل تر ها نمی دانستم یا حداقل نمی فهمیدم و حالا، اما ... می فهمم، شاید فقط به اندازه دو سال، به اندازه همین 21 ماه و 22 روزی که حسی مثل احساس ناب مادرانه های اطراف، وجودم را مملو از عشق کرده. تا...

اين روزها که ثمين دارد به دوسالگيش نزديک مي شود احساس مي کنم شوق خودم به شير دادنش بيشتر از شوق او به خوردن است. فکر مي کنم آخرين دفعاتي است که مي توانم اين قدر صميمانه به خودم بچسبانمش و در چشمهايش خيره شوم و لذت ببرم و..... قبل تر ها شايد خصوصا در خستگي نيمه شبها، فکر ميکردم روزي مي شود که ديگر شب تا صبح را بدون خشم شب راحت بخوابم ولي حالا..... ... اصلا  دلم نمي آيد که از شير بگيرمش. هميشه در ذهنم اين تلنگر مي خورد که اين خلاء و فاصله را، چه چيز ديگري مي تواند پر کند، بهترين احساس يک مادر را !! با ديدن لذت و آرامشي که در چشمان طفل معصومش هست ! با اينکه قرار گذاشتم که کم کم از سرش بيندازم اما بعضي وقتها خودم را  گول ميزنم. ک...

-          توی مطب ِ دندانپزشکی، خانم دکتر توضیح داد که بعد از خوردن ِ شیر باید دندان های ثمین را با پنبه ی خیس پاک کنم. شب که پنبه خیس کردم و برای ثمین توضیح دادم، پنبه را از من گرفت و بعد از دو میک شیر، کمی آنرا به دندان هایش می مالید و در واقع آبش را می مکید! دوباره شیر، دوباره پنبه! چند باری این کار رو کرد تا اینکه گفتم "مامان جون بعد از اینکه پنبه کشیدی که نباید دیگه شیر بخوری!!!" مکثی کرد، پنبه را انداخت و محکم چسبید به شیر خوردن!!   -          سرِ سفره، موقعِ آب خوردن آب پرید تویِ گلوی ثمین، من توی ِ آشپزخانه بودم ؛ داشت سعی می کرد ب...

دختر گلم! این روزها عجیب شیطون شدی و یک جا آرام و قرار نداری، همیشه در حال ِ کشفِ چیزهای تازه و امتحان کردنِ ما هستی. استقلال طلبی ات همچنان حرفِ اول را می زنه  و  پا فشاری ات بر روی حرفِ خودت، مثال زدنیه!! مثلا موقعی که می خواهم لباست را عوض کنم خودت لباس انتخاب می کنی و با اصرار و گفتن ِ" اینو...اینو" و البته گرفتن پستِ حق به جانب و مستبدانه، حرف ِ خودت را به کرسی می نشانی. اخیرا در این مواقع، خیلی زود عصبانی می شی و چشم هایت را گرد می کنی و سرت را کج می گیری و با تاکید، حرفِ خودت را تکرار می کنی !!! و من در تعجبم که این رفتار ها را از کجا یاد گرفتی!!! و بابایی نگران، که نکنه مستبد و خودخواه  بشوی!!! در هر حال ، حت...

ثمین جان! امسال دومین سالی بود که نوروز را در کنار هم تجربه کردیم ، البته خیلی پویا تر از سال گذشته! چون علاوه بر کمک هایت در خانه تکانی، در چیدمان سفره هفت سین و رنگ کردن تخم مرغها هم کمک حالم بودی. (شما بخوانید: تست کردن محتویات سفره هفت سین از سیر گرفته تا سرکه ! و شکستن تخم مرغهای رنگی از  روی کنجکاوی!). این بود که طول عمر سفره ی ما که سالهای پیش چند روزی دوام می آورد فقط تا دو ساعت بعد از تحویل سال به درازا کشید. دقیقا به اندازه ی طول عمر ماهی گلی هایی که اولین سال بود به لطفِ حضورت، مهمان ِ  سفره بودند و من هر سال از به بند کشیدنشان درون تُنگ، طفره می رفتم. با دعای حلول سال به استقبال سالی رفتیم که بناست سرشار از شادی و ن...