مادرانه
مادرانه همین که در هفته یک روز به سراغش برویم و حالش را بپرسیم، همین که وقتی با او کار داریم شماره اش را بگیریم، همین که عیدها به او سر بزنیم ولی کارهای دیگرمان را در اولویت قرار بدهیم، همین که در سال یک روز! فقط یک روز را به او اختصاص بدهیم؛کافی نیست!
برای کسی که لحظه به لحظه به یاد مابوده و هست، روزها چشم انتظار بالیدنمان بوده و شب ها شب زنده داری کرده. برای کسی که ماهها به خاطر ما از خودگذشتگی کرده و سالها زندگی اش را به پای ما ریخته تا فقط باشیم.
قبل تر ها نمی دانستم یا حداقل نمی فهمیدم و حالا، اما ...
می فهمم، شاید فقط به اندازه دو سال، به اندازه همین 21 ماه و 22 روزی که حسی مثل احساس ناب مادرانه های اطراف، وجودم را مملو از عشق کرده.
تازه می فهمم چقدر وامدارِ نگاه بی آلایشت هستم. چقدر مدیون ِ احساسِ آرامشی که بی ریا به من بخشیده ای و چقدر مرهونِ وجود بی پیرایه ات . چقدر نیازمندِ حضورت در لحظه هایم هستم و چقدر دوست دارم. چقدر !!!!.....
دوستت دارم، مادرم!
روزت مبارک.
