خدا فرشته دارد

وقتی از جایی بالا می روند، وقتی بی هوا می دوند سمت شیشه خرده های روی زمین، ، وقتی توی یک مسیر سنگلاخ پایشان می لغزد، وقتی دستشان از تاب رها می شود، وقتی پایشان روی دیواره کج و کوله سیمانی پارک کنار خیابان لیز می خورد، وقتی موقع بسته شدن در، دستشان را بی هوا و یکهویی می آورند جلو، وقتی بی خبر شیشه ماشین را پایین می دهند و تا کمر خم می شوند بیرون، وقتی ... وقتی شیشه ها پای بچه را نمی بُرند، وقتی توی مسیر سنگلاخ می افتند و بعد آرام بلند می شوند و می خندند و دوباره می دوند، وقتی از تاب، درست می افتند روی همان تکه چمن نرم و بین چند تا قلوه سنگ اطراف تاب، وقتی همان پای کوچولو بی هیچ دردسری دیواره کج و کوله سیمانی را رد می کند، وقتی توی چندصدم ثانیه و میلی متری دستشان را از لای در ماشین می کشند بیرون، وقتی یکهو دلت می ریزد پایین و توی آینه بچه را که تا کمر خم شده بیرون می بینی و می آوری داخل و دوباره می نشانی روی صندلی ... صندلی کمربند دار ماشین، پارک بازی ایمن، گذشتن از یک مسر صاف و بدون سنگلاخ،رعایت همه نکات ایمنی،ششدانگ حواس جمع بودن، حتی صدقه دادن، همه و همه برای مواظبت از بچه های کوچک لازم است اما کافی نیست. این جور موقع ها مطمئن می شوی خدا یک سری فرشته نگهبان دارد. نگهبان هایی که کارشان این است که هوای بچه های کوچک را داشته باشند. کاش رفتار ما، مثل بچه های کوچک باشد. همان قدر پاک و ساده و بی شیله پیله. همان قدر بی دروغ و ریا . کاش همه ما بچه های کوچکی شویم که فرشته های نگهبان خدا هوایشان را دارند با تشکر از "بگو بابا"