جشنِ میلاد منجی بشریت

دلت که گرفته باشد، حال و هوایِ نفست که ابری باشد! فقط یک چیز حالت را بهتر می کند، خیلی! حداقل برای چند لحظه، چند دقیقه ی کوتاه. آن هم رفتن به جشن ِ تولد بهترین مولودی است که می شناسی و دوستش داری. آن وقت بهانه ای می شود تا به دلت کمی خوش بگذرد، یکی دو نفسِ بلند بکشی و عزم کنی. حیف که دوباره دم دمایِِ غروب که می شود... دلت همانطور میگیرد، یا حتی بیشتر!! و امسال میلادِ مولودِ خوبی ها به جمعه رسید! میلادش مسعود. اما: - با ثمین توی جشن نیمه شعبان که توسط دانشگاه برگزار می شد شرکت کردیم و ثمین یک کیف و یک بسته مدادرنگی کادو گرفت و آنقــــــــــــــــدر خوشحال شد که نگو! من هم خوشحال شدم که تو ذهن ثمین،جشن نیمه شعبان به این خوبی نقش بست.(البته دروغ نگم، حقیقتا چون فکر نمی کردم به ثمین هم جایزه بدهند، سورپرایز شدم!!) - بهترین قسمتهای جشن: 1- مجری اعلام کرد بچه هایی که دوست دارند برای مسابقه روی سن بیایند، دست بگیرند؛ ثمین هم دستش را بالا گرفت. 2- مجری به یکی از بچه ها گفت « ده بار بگو: اَخذجش». ثمین هم بعد از اینکه اون دو بار گفت، می گفت:اخزش!!!!! 3- بیرون ِ سالن نمایشگاهِ نقاشی ِ بچه ها بود، ثمین یکی از مدادرنگی هایی که کادو گرفته بود در آورد و اصرار داشت دستش به نقاشی ها برسه تا نقاشی کنه!!! قربونش بشم الهی.