ماهگرد هجدهم

 به یقین خدا نیز برق چشمان تو را دید و به یمنش، خویش را تبارک گفت؛ تبسم زیبایت را نظاره کرد و بهار را نقش کشید؛  طراوت ِ احساست را نظاره کرد و عشق را رقم زد  و زندگی را قلم. آنگاه  مادری را آفرید تا کسی باشد که تو را از او وام بگیرد و به نهایت ِ او دوست بدارد، بی چون و چرا !

و اینک که سالی گذشت ، در نیمه راهِ سالی  دیگر، که تو را به امانت گرفته ام،  نفس نفس لبخنده های بی بدیلت را مرور می کنم . پرده پرده خاطرات ِ نابت را به تصویر می کشم . برگ برگ یادگارِ با تو بودن را ورق می زنم ...  تا همه آنچه به یُمن ِ قدومت ارزانی ام شده را ثانیه به ثانیه ، از بَر کنم و باز همچون همیشه های مادرانه فریاد ِ شوق برآورم که :

 "دلبندم! دوستت دارم"

هجده ماهگی ات مبارک