سالگرد عقد
سالگرد عقد هفت سال پیش در چنین روزی (٢١/٢/٩٢):
پیمانی بین زن و مردی زمینی بسته شد تا آنها را آسمانی کند. سوگندی پاک از پیروان نسل اهورا بر دامان بهشت خاکی، تا در کنارهم ، پرواز در آسمان زندگی را تجربه کنند و صعود را جشن بگیرند.
چه زود می گذرد، فقط به اندازه همین گفتن هفت سال!! کمتر از هفت ثانیه....
هرچند دقیق تر که نگاه کنی ثانیه ثانیه خاطره و یادبود داری برای مرور کردن و لذت بردن... و گاهی هم بغض کردن!
لحظه لحظه به یاد هم بودن، با هم خندیدن، در آغوش هم اشک ریختن، پا به پای هم درس خواندن، در کنار هم ماندن:
پشت درهای اتاق عمل ، در تنهایی شب های بیمارستان، دلتنگی های خوابگاهی ام، بیخوابی شبهای امتحان، اضافه کار ایستادن تا ده شب!، شعر گفتن، قصه نوشتن، نمایشگاه زدن، تصمیمات ثانیه ای گرفتن، مسافرت های کوتاه دو نفره رفتن، ...
و این روزها:
صبح ها هزار پاره شدن، عجله کردن، از بیرون غذا خریدن، ساعتها به ثمره عشقمان خیره شدن، از تشک تخت نالیدن، آرامش باغ را لمس کردن، قسط دادن، ...
چه لحظاتی، چه تجربیاتی!
حرفهایی که نمی شد به زبان آورد را به پیامک کشیدن! بغض هایی که نمی شد ترکاند را فروبردن!
دردهایی که نمی شد در میان گذاشت را مدفون کردن! زخمهایی که بی تابمان می کرد را فراموش کردن!
پشت هر کلمه ای دنیایی راز و رمز و حرف است که فقط من می دانم و تو!
تو: همراه همیشگی اشک و لبخند، جدایی و پیوند، نیش و نوش، شب و روز، همواره صمیمی قدیمی، همسرم!
سالگرد ازدواجمان مبارک
احساس می کنم هم سن و سال همه پیرزنهای این حوالی تجربه دارم، پابه پای گیسوان سپیدشان، به خمیدگی قامتشان ، و یا حتی به لرزه های طنین صدایشان. اما ....
هنوز هر قدمی که بر میدارم تجربه جدید و تازه ایست، ابداعی نو از آفرینش انسان در ثانیه های جدید زندگی اش! که تا پا به آن نگذارد نمی داند که این را نیز نمی دانسته!
تمام این سالها یادگرفتیم، هر چه یادگرفتنی بود، و هنوز هیچ نمی دانیم. به جز اینکه :
برای هم ساخته شده ایم!
پس دوباره تجدید پیمان می کنیم که عاشقانه یکدیگر را بپرستیم و با تمام وجود زندگی کنیم. این بار به خاطر خودمان و بزرگ ثمره کوچک عشقمان"ثمین".
عاشقانه دوستتان دارم
