اولین نشانه های استقلال!!!

سر  نوشت: اصولا مامان های مهربان، به جای به کار بردن کلمات لجبازی و قهر بچه های مهربانتر!شان از واژه استقلال استفاده می کنند. هم پربار تر است و هم با کلاس تر!!!!!!!!

اما روایت خانوم کوچولوی ما:

دیروز که شما را برده بودیم مطب دکتر علیرضا مریخی- فوق تخصص کودک- تصمیم داشتیم سری هم به سی و سه پلی، باغ گلهایی، پارکی،... (آخیییییی) بزنیم ولی اینقدر باد می آمد که نگو.

ما هم تصمیم گرفتیم به هایپراستار برویم.حداقل چون سر پوشیده است.آنجا که شما را توی کالسکه گذاشتیم خودت را رساندی دم کالسکه و میله هایش را گرفتی، من گفتم " اینجا خطرناکه" و گذاشتمت عقب تر! دوباره پریدی جلو و میله ها را چسبیدی. گفتم "اِ ... مامان، برو عقب بشین، میافتی ها!" و دوباره گذاشتمت عقب.

جنابعالی هم که به پته قباتون حسابی برخورده بود زدی زیر گریه، مثل باران بهار چنان گریه ای می کردی که جگر آدم کباب می شد، بغلت کردم...... داد و بیداد کردی و می گفتی چرا!!!

دوباره گذاشتمت توی کالسکه، جیغ زدی و خودت را پرت کردی و ... حالا گریه کن، ...!

من و بابایی حسابی دستپاچه شده بودیم ، دوباره بغلت کردم و با نشان دادن یک بچه کوچولو آن طرف تر و کلی ادا درآوردن حواست را پرت کردم.(اوفففف، ولی مگر به این راحتی بود!).

البته همچنان به ناز کردن ادامه می فرمودید ولی آرام شدی و وقتی نشستی توی کالسکه دوباره آمدی جلو و میله ها را دو دستی چسبیدی. حالا مگر من و بابایی دیگرجرات می کردیم جیک بزنیم . (اِی بسوزه پدر فرزند سالاری در عصر حاضر)

پا نوشت1: حالا من و بابایی دیروز تا حالا کلی کیف می کنیم (!!!!) که دختر کوچولومون اولین قهر زندگیش را هم کرد(از دید خودمانی؛ یا از دید فلسفی)، بهتر است بگویم اولین دفاع شخصی از نظرش در برابر عقاید مخالف! 

(و البته از دید با کلاسی!) اولین زمینه های استقلال دخترم فراهم شد!!!!!!!

پا تر نوشت1: قربون استقلال و قهر منطق ناپذیر و دفاع شخصی (و دست و پای بلوریت....!)، دختر گلم.