یک اتفاق بد

شنبه که رسیدم سرکار، یادم افتاد گواهینامه ام تا دهم اسفند بیشتر تمدید نداره؛ همین که رفتم سر کیفم تا مطمئن بشم آخرین تاریخش چندمه، متوجه شدم کیف پولی نیست.

ذهن من حسابی درگیر این موضوع شد که خدایا! یعنی کیفم خونه جا مونده یا دیروز که برای خرید رفتم بیرون از کیفم افتاده ، که حدس میزنم خونه نمونده باشه ، دلم حسابی شور میزنه......وای!!

آخه به جز 50تا60هزار تومن پول نقد، گواهینامه و کارتهای بانکی حسابهای ملی، ملت، رفاه و پارسیانم توش بود. آخر ساله حسابها هم تازه پر شده بودند!!!!!!!

بله، متاسفانه اونو گم کرده بودم و تاامروز(دوشنبه) هم هیچ خبری از اون نشده-مدارکم رو تو صندوق پستی ننداختن- به هر حال..........

این اتفاق باعث میشه که از این به بعد حواسم رو خیلی بیشتر از پیش جمع کنم.

البته با اینکه این موضوع خیلی فکرمو به خودش مشغول کرده ولی هر بار که ثمین نازنینم رو می بینم  به کل فراموشش می کنم.

دیروز برای کلیه ماهگلم نوبت دکتر داشتیم.

دکتر خرمی (که دکتر کلیه خودم هم بوده و هست و کارش حسابی بیسته) برای سه ماه دیگه سونو و آزمایش نوشت و قرار شد 25خرداد دوباره بریم پیشش.

برای خودم هم سی تی اسکن نوشت-آخه به خاطر تفاهم من و دخمل کوشولوم، منم مجدد سنگ کلیه دارم!!!-

توکل به خدا

راستی دختر گلم امروز یاد گرفته بای بای کنه، جدای از اینکه عکس خودش تو آینه رو می بوسه –بوس از دید ثمین: گذاشتن پیشونیش به آینه قدر یه نفس کشیدنه- قربون بوس کردنش برم.

بعد نوشت: یوهوووووو!

کیفم پیداشد!!! -  ٧ اسفند گم شده بود ، ٧ اردیبهشت هم پیداشد!!!!!! -کجا؟؟ چسبیده به پایه کمد دیواری خونه پدرجون!!! -