به بهانه اولین گامها
به بهانه اولین گامها به یاد داری...
بالهایت را که به آسمان سپردی و زمینی شدی،... و توان نشستنت هم نبود!
در اولین دیدار، تو را بوسیدم و سوگند خوردم که همواره دست در دست تو، پا به پا یاریت کنم تا بزرگ شدن را تجربه کنی.تا قدم به قدم، زیبایی های زمین را که با حضورت بهشت موعودیست؛ به قاب بکشی و لحظه های ناب با هم بودن را در خاطرت بسپاری.
هنوز سر قولم هستم... قرص و محکم!
حتی اگر که دیروز پا گرفتن را هم تجربه کرده باشی، قرص و محکم ... و استوار... بدون اینکه دستم را بگیری! بدون اینکه از زمین خوردن هراسی داشته باشی ... - اگر چه هنوز از به آغوش کشیدنت لذت می برم، و یا پا به پا ، این سو و آن سو بردنت !-
حتی اگر استقلال قدم برداشتنت ، سه ماه و هفته ای از یکسالگیت طول تر کشید و ترس ِ من از خراش خوردن احساس تعلقم به تو، پشتِ بیم از به زمین خوردنت پنهان شده بود....
و اینک جای من!، فرشته ها زیر بغلت را گرفته اند و زیر پایت بال گسترده اند؛
بالهایشان رابه عاریت بگیر و پرواز کن، به دور از یاری من.... هرچند نه دور از من!
گامهایت استوار
راهت هموار
اولین روز اراده ات، در استوار ایستادن و گام برداشتن؛ مبارک!
16/7/92
