ابتکاری نو در صنعت خزیدن!

خانوم کوچولوی مامان!

شنبه ١٨/٣/٩٢، برای اولین بار، بدون بابایی ، رفتیم پارک ملت و البته علی و عباس(پسرعمه های ثمین) و عمه را هم بردیم   و متوجه علاقه شدید تو به تاب بازی و سرسره بادی شدیم.(بعد از علاقه شدید وصف ناپذیر به انواع نی نی کوچک و بزرگ!!!!)

این روزها چنان مهارتی در حرکت کسب کردی کهنگو و نپرس! در عرض سه سوت(!) مسیر هال را طی می کنی تا به هدف اصلیت برسی که یا گوشی موبایل در حال شارژه یا گوشی تلفن یا سر سوزن خوراکی ای که از دید جارو برقی در امان مانده ، یا ....

حالا چطوری اش مهمه؟؟؟؟؟؟

از آنجا که جنابعالی در سنت شکنی و ابداعات تبحر خاص و زبانزدی داری، همچنان بدون چاردست و پا رفتن و به صورت نشسته به پیشروی ادامه میدهی!(به قولی، با حرکات قورباغه ای سریع السیر!!!)

پی نوشت:

خداییش کار سختیه!(سخت تر از چاردست و پا رفتن!) ولی مبتکرانه است.اینه که  عاشق طرز تفکرتم.

آن غرور و سر سختی ات هم به در رسیدن به هدف، به خودم رفته.- بین خودمون باشه،استقلال طلبیت منو کشته/ از غذا خوردن با قاشق گرفته تا آب خوردن با لیوان و البته بهتره بگم آب ریختن!! و .... -

ارادتمند